واقعیت مجازی چیست؟ (بخش اول)

واقعیت مجازی (VR)  استفاده از فناوری رایانه برای ایجاد یک محیط شبیه‌سازی‌شده است. برخلاف رابط‌های کاربری سنتی ، VR کاربر را در یک تجربه قرار می‌دهد. به‌جای مشاهده صفحه‌نمایش در مقابل آن‌ها، کاربران غوطه‌ور هستند و می‌توانند با جهان 3 بُعدی تعامل داشته باشند. کامپیوتر با شبیه‌سازی هر چه بیشتر حواس مانند بینایی، شنوایی، لامسه و حتی بویایی به یک دروازه‌بان برای این دنیای مصنوعی تبدیل‌شده است. تنها محدودیت‌هایی که در تجربیات VR تقریباً واقعی وجود دارد، دسترسی به محتوا و قدرت محاسبات ارزان است.

تفاوت بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده چیست؟

واقعیت مجازی و واقعیت افزوده دو طرف یک سکه هستند. شما می‌توانید واقعیت افزوده را همان VR اما با یک‌پا در دنیای واقعی در نظر بگیرید. واقعیت افزوده اشیاء مصنوعی را در محیط واقعی شبیه‌سازی می‌کند. واقعیت مجازی یک محیط مسکونی برای سکونت ایجاد می‌کند. در واقعیت افزوده، کامپیوتر از حسگرها و الگوریتم‌ها برای تعیین موقعیت و جهت‌یابی یک دوربین استفاده می‌کند. سپس فناوری AR  گرافیک‌های 3 بُعدی را از دید دوربین به نمایش می‌گذارد و تصاویر تولیدشده رایانه را بر روی نمای کاربر از دنیای واقعی قرار می‌دهد. در واقعیت مجازی کامپیوتر از حسگرهای شبیه هم و ریاضیات استفاده می‌کند. بااین‌وجود، به‌جای قرار گرفتن یک دوربین واقعی در یک محیط فیزیکی، موقعیت چشمان کاربر در یک محیط شبیه‌سازی‌شده قرار دارد. اگر سر کاربر چرخانده شود، گرافیک‌ها بر این اساس واکنش نشان می‌دهند. فناوری VR به‌جای ترکیب اشیاء مجازی و یک صحنه واقعی، دنیایی متقاعدکننده و تعاملی را برای کاربر ایجاد می‌کند.

فناوری واقعیت مجازی

سریع‌ترین جزء قائل تشخیص در واقعیت مجازی، صفحه‌نمایشی است که می‌توان آن را روی سر انسان سوار کرد. (HMD ) انسان‌ها موجوداتی بصری هستند و فناوری نمایش اغلب بزرگ‌ترین تفاوت بین سیستم‌های واقعیت ‌مجازی غوطه‌ور کننده و رابط‌های کاربری سنتی است. به‌عنوان‌مثال محیط‌های مجازی خودکار CAVE به شکل فعال محتوای مجازی را در صفحه‌نمایش‌هایی به‌اندازه اتاق نشان می‌دهند. درحالی‌که این نمایش‌دهنده‌ها برای افرادی که در دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌های بزرگ هستند سرگرم‌کننده است، مصرف‌کنندگانِ این پوشیدنی‌های صنعتی در غرب وحشی هستند.

باوجود تعدد گزینه‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در حال ظهور، آینده این ابزارهای پوشیدنی در حال آشکار شدن می‌باشد اما هنوز ناشناخته است. مفاهیمی مانند چشم HTC Vive Pro، Oculus Quest و Playstation VR راه را پیش می‌برند اما بازیکنانی همچون گوگل، اپل، سامسونگ و Lenovo و سایرین نیز وجود دارند که ممکن است این صنعت را با سطوح جدیدی از غوطه‌ور شدن در واقعیت مجازی و قابلیت استفاده و کارایی شگفت‌زده کنند. فارغ از اینکه کدام شرکت از بقیه جلوتر است، هر شرکتی هم که پیش باشد، سادگی خرید دستگاهی به‌اندازه یک کلاه که در اتاق نشیمن، اداره یا کف کارخانه کار کند، باعث شده که واقعیت مجازی مرحله مرکزی HMD ها باشد.

واقعیت مجازی و اهمیت صدا

برنامه‌های واقعیت مجازی قانع‌کننده به چیزی بیش از گرافیک نیاز دارند. هر دو ویژگی شنوایی و بصری برای ادراک فرد از فضا اهمیت ویژه‌ای دارند. در حقیقت انسان نسبت به نشانه‌های صوتی سریع‌تر واکنش نشان می‌دهد. به‌منظور ایجاد تجربیات حقیقتاً واقعی و همه‌جانبه، صداهای دقیق محیطی و خصوصیات مکانی ضروری هستند. این ویژگی‌ها احساس قدرتمندی از حضور در دنیای مجازی ایجاد می‌کنند. برای تجربه جزئیات صوتی با دو گوش، که به یک تجربه واقعیت‌مجازی بیانجامد، می‌توانید هدفون گذاشته و به این اینفوگرافی صوتی که توسط شرکت Verg منتشرشده وصلش کنید.

درحالی‌که اطلاعات صوتی و تصویری به‌آسانی در واقعیت مجازی تکرار می‌شود، تلاش‌های تحقیق و توسعه فعال همچنان روی حواس دیگر انجام می‌شود. ورودی‌های لمسی مانند تردمیل‌های همه‌کاره اجازه می‌دهند تا کاربران به‌جای اینکه واقعاً روی یک صندلی یا نیمکت باشند، در حقیقت از مراحل شبیه‌سازی عبور کنند. فناوری‌های Haptic که همچنین به‌عنوان فناوری‌های بازخورد لمسی شناخته می‌شوند از موتورهای پرسروصدای چرخشیِ سنگین به فناوری سونوگرافی مربوط به آینده رسیده‌اند. اکنون می‌توان احساسات واقعی را به همراه تجربیات واقعیت مجازی بصری شنید و احساس کرد.

برای مطالعه بخش دوم مقاله روی لینک زیر کلیک کنید:

واقعیت مجازی چیست؟ (بخش دوم)