انواع بلاک چین

داشتن درک روشنی از انواع بلاک چین موجود، برای برنامه‌ریزی ساختارهای بلاک چین ضروری است. هنگام فرموله کردن یک راه حل بلاک چین برای تامین نیازهای زنجیره تامین یک شرکت، باید تصمیم گرفت که چه نوع بلاک چین برای پروژه آنها مناسب تر است، زیرا همه انواع بلاک چین برای مدیریت اطلاعات زنجیره تامین مناسب نیستند. در این مقاله تیم تحقیقاتی مجموعه خط دید به بررسی انواع ساختارهای بلاک چین پرداخته است، پس تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

شباهت انواع مختلف بلاکچین‌ها

هر بلاکچینی از خوشه‌ای از نودهای فعال روی یک سیستم شبکه‌ای همتابه‌همتا استفاده می نماید و هر گره‌ شبکه یک کپی دفتر کل توزیع شده را در اختیار دارد که به صورت لحظه ای به روز و آپدیت می‌شود. هر کدام از این نود ها هم قادر به تائید تراکنش‌ها، آغاز یا دریافت تراکنش و ایجاد بلاک هستند.

بلاک چین‌های غیرمجاز در مقابل بلاک چین‌های مجاز

همه انواع بلاک چین را می‌توان به بلاک چین بدون مجوز، بلاک چین مجاز  و یا حدوسط این دو دسته بندی کرد.

بلاک‌چین‌های بدون مجوز:

بلاک‌چین‌های بدون مجوز به هر کاربری اجازه می‌دهند که به‌صورت ناشناس به شبکه بلاک چین بپیوندد (یعنی تبدیل به « گره‌های » شبکه شود) و حقوق گره‌ها را در شبکه بلاک چین محدود نکند.

بلاک‌چین‌های مجاز:

برعکس، بلاک چین‌های مجاز دسترسی به شبکه را به گره‌های خاصی محدود می‌کنند و همچنین ممکن است حقوق آن گره‌ها را در آن شبکه محدود کنند. هویت کاربران یک بلاک چین مجاز، برای سایر کاربران آن بلاک چین شناخته شده است.

مقایسه بلاک چین‌های مجاز و بدون مجوز

کلمات کلیدی بلاک ‌چین‌های بدون مجوز نسبت به بلاک‌چین‌های مجاز ایمن‌تر هستند، زیرا گره‌های زیادی برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها وجود دارد و برای کاربران غیرقانونی، ایجاد تداخل در شبکه دشوار است. با این حال، بلاک چین‌های بدون مجوز نیز به دلیل تعداد زیاد گره‌ها و حجم بزرگ‌ تراکنش‌ها، زمان‌های پردازش تراکنش طولانی دارند.

از سوی دیگر، بلاک چین‌های مجاز کارآمدتر هستند. از آنجایی که دسترسی به شبکه محدود است، گره‌های کمتری در بلاک چین وجود دارد و در نتیجه زمان پردازش کمتری برای هر تراکنش به همراه دارد.

کاهش زمان پردازش در بلاک چین‌های مجاز، ضعفی را نیز به دنبال دارد: منحصر کردن بلاک چین‌های مجاز به برخی مقامات مرکزی (خواه یک دولت، یک شرکت، یک گروه تجاری، یا یک نهاد یا گروه دیگر باشد، که منجر به اعطای مجوز به گره‌ها و ایجاد محدودیت‌های بلاک چین است) آن را به یک سیستم با امنیت کمتر تبدیل می‌کند که بیشتر مستعد آسیب‌پذیری‌های هک سنتی است. هر چه تعداد گره‌های کمتری روی یک بلاک چین وجود داشته باشد، تبانی برای هکرها آسان‌تر است، بنابراین مدیران بلاک چین خصوصی باید اطمینان حاصل کنند که گره‌هایی که بلوک‌ها را اضافه و تأیید می‌کنند بسیار مورد اعتماد هستند.

انواع  بلاک چین

بطور کلی تاکنون چهار نوع ساختار بلاک چین وجود دارد:

1.بلاک چین‌های عمومی

بلاک چین‌های عمومی ماهیتاً بدون مجوز هستند، به هر کسی اجازه می‌دهند به آن بپیوندند و کاملاً غیرمتمرکز هستند. بلاک چین‌های عمومی به تمام گره‌های بلاک چین این امکان را می‌دهند که از حقوق برابر برای دسترسی به بلاک چین، ایجاد بلوک‌های جدید داده و اعتبارسنجی بلوک‌های داده برخوردار باشند.

تا به امروز، بلاک چین‌های عمومی در درجه اول استفاده برای تبادل و استخراج ارزهای دیجیتال بوده‌اند. مطمئناٌ نام بلاک چین‌های عمومی محبوب مانند بیت کوین، اتریوم و لایت کوین را شنیده‌اید. در این بلاک چین‌های عمومی، گره‌ها با ایجاد بلوک‌هایی برای تراکنش‌های درخواستی در شبکه با حل معادلات رمزنگاری، ارز دیجیتال را استخراج می‌کنند. در ازای این کار سخت، گره های ماینر مقدار کمی ارز دیجیتال به دست می آورند. استخراج‌کنندگان اساساً به‌عنوان عابر بانک‌های عصر جدید عمل می‌کنند که یک تراکنش را فرموله می‌کنند و برای تلاش‌های خود کارمزد دریافت می‌نمایند.

2.بلاک چین‌های خصوصی (یا مدیریت شده)

بلاک چین های خصوصی، که ممکن است به عنوان بلاک چین مدیریت شده نیز شناخته شوند، بلاک چین‌های مجاز هستند که توسط یک سازمان کنترل می‌شوند. در یک بلاک چین خصوصی، مرجع مرکزی تعیین می‌کند که چه کسی می‌تواند یک گره باشد. مرجع مرکزی نیز لزوماً به هر گره حقوق مساوی برای انجام عملکردها نمی‌دهد. بلاک چین‌های خصوصی فقط تا حدی غیرمتمرکز هستند زیرا دسترسی عمومی به این بلاک چین‌ها محدود شده است.

هر دو بلاک چین خصوصی و عمومی دارای نقایصی هستند. بلاک چین‌های عمومی نسبت به بلاک ‌چین‌های خصوصی زمان اعتبار سنجی داده‌های جدید طولانی‌تری دارند و بلاک چین‌های خصوصی در برابر کلاهبرداری و هکرها آسیب پذیرتر هستند. برای رفع این اشکالات، بلاک چین های کنسرسیوم  و ترکیبی توسعه یافتند.

3.بلاک چین‌های کنسرسیومی

بلاک چین‌های کنسرسیومی، بلاک چین‌های مجاز هستند که مانند بلاک چین‌های خصوصی توسط یک نهاد اراده نمی‌شوند بلکه توسط گروهی از سازمان‌ها اداره می‌شوند. بنابراین، بلاک‌چین‌های کنسرسیومی نسبت به بلاک‌چین‌های خصوصی از تمرکززدایی بیشتری برخوردار هستند و در نتیجه از نظر امنیت اطلاعات در شبکه بلاکچین از سطح بالاتری برخوردار می باشند. با این حال، راه‌اندازی کنسرسیوم‌ها می‌تواند فرآیندی دشوار باشد، زیرا به همکاری بین تعدادی از سازمان‌ها نیاز دارد، که چالش‌های لجستیکی و همچنین خطر بالقوه ضد انحصار را به همراه دارد.

4.بلاک چین‌های ترکیبی

بلاک چین‌های ترکیبی، بلاک‌چین‌هایی هستند که توسط یک سازمان کنترل می‌شوند، اما با سطح نظارتی که توسط بلاک چین عمومی انجام می‌شود، که برای انجام اعتبارسنجی تراکنش‌های خاص مورد نیاز است.

انواع بلاک چین برای استفاده در زنجیره تامین

از آنجایی که اعضای زنجیره تامین ملاحظات مهمی در خصوص حریم خصوصی داده ها و رقابت دارند، بلاک چین برای زنجیره تامین نیاز به تا حدودی عملکرد مجاز دارد که در مدل های خصوصی، کنسرسیومی و ترکیبی بلاک چین وجود دارد. بنابراین تعجب آور نیست که Businesswire اخیراً گزارش داده است که انتظار می‌رود انواع کنسرسیوم و بلاک چین هیبریدی با بالاترین نرخ در بازار زنجیره تامین از سال 2020 تا 2026 رشد کنند.

استفاده از قراردادهای هوشمند در این حوزه می‌تواند شفافیت را به میزان چشمگیری افزایش دهد. همچنین از دیگر ویژگی‌هایی که استفاده از بلاکچین و سرویس قراردادهای هوشمند در این حوزه دارد، امکان ردیابی محصولات و جلوگیری از نقل و انتقال کالاهای تقلبی است.

مهمترین رویکرد تیم داده‌پرداز در کاربرد و توسعه سیستم‌ها بر بستر بلاکچین، بهبود کارآیی و کاهش هزینه‌های پیاده‌سازی و نگهداری در سازمان‌ها به ویژه شرکت‌های بزرگ است.

شما مطالعه کننده عزیز این مقاله می توانید با مجله تخصصی خط دید مطالب آموزشی، خبری و دیگر انواع مقالات در حوزه تکنولوژی های روز که در راس آنها نیز بلاکچین قرار دارد بیشتر آشنا شوید و سطح دانش خود را همزمان با پیشرفت تکنولوژی و علوم روز بالا ببرید .