سوفوکل می‌گوید: «اگر همیشه به یکدیگر کمک می‌کردیم، به شانس نیاز نداشتیم.»
برای شما آرزوی موفقیت و خوش‌شانسی می‌کنم؛ چندبار این را از کسی شنیده‌اید؟ چندبار آن را به دیگران گفته‌اید؟ البته شاید واقعاً چنین آرزویی داشته‌اید.
گاهی گفتن «آرزوی موفقیت و خوش‌شانسی می‌کنم» فقط یک تعارف مؤدبانه است. مثل از دیدنتان خوشحالم،… وقتی که کسی در شرایط سختی قرار دارد چنین عباراتی را به او می‌گوییم؛ خصوصاً وقتی که نمی‌دانیم چطور به او کمک کنیم. شاید عبارتی است که وقتی بعد از صحبت با کسی از او دور می‌شویم به زبان می‌آوریم.
اشکالی ندارد که برای کسی آرزوی موفقیت و خوش‌شانسی کنیم، احتمالاً در زندگی همۀ ما زمان‌های دشواری بوده است که تمام شانس و موفقیت دنیا را می‌خواستیم.
وقتی به یک عضو تیم که وظیفۀ دشواری دارد بگویید: «آرزوی موفقیت و خوش‌شانسی می‌کنم»، تعهد شما به‌عنوان یک رهبر و مدیر پروژه این است که به او کمک کنید.
این کار شماست که موانع را از سر راه عضو تیم بردارید. وقتی یک عضو تیم به شما دربارۀ چالشی حرف می‌زند، الزاماً به شانس نیاز ندارد. به شما نیاز دارد که مثل یک رهبر عمل کنید؛ به افراد تیم که دربارۀ چالشان صحبت می‌کنند گوش کنید، با آن‌ها طوفان فکری کنید و دیگران را برای کمک به او به مشارکت وادارید.
وقتی به عضوی از تیم که درگیر وظیفۀ دشواری است فقط می‌گویید موفق باشی، و سپس می‌روید و پشت سرتان را نگاه نمی‌کنید مثل این می‌ماند که می‌خواهید خودتان را از آن‌ها و شرایط دشوارشان خلاص کنید.
فقط برای تیمتان آرزوی موفقیت نکنید؛ به آن‌ها کمک کنید که شانس خود را تغییر بدهند. به‌جای آرزو کردن کمکشان کنید. این بخشی از مسئولیت شما نسبت‌به اوست.
به این معنی نیست که شما باید هر مشکلی را حل کنید، یا مسئولیت را از آن‌ها سلب کنید.
مطمئن شوید که به‌کفایت کمک دارند.
