چگونه فضای اداری پربار بسازیم؟ (بخش آخر)
پنجره‌ها و روشنایی
به‌طورکلی مطالعات متعددی در مورد تأثیر نورپردازی بر بهره‌وری و سلامتی گزارش‌شده است، اما هنوز هم موضوعی است که در اغلب محیط‌های اداری روی آن بحث می‌شود. چراکه به نظر می‌رسد از عواملی است که تغییر آن دشوارتر است.
محققان در مقاله‌ای تحت عنوان “تأثیرات در معرض نور روز قرارگرفتن در محیط کاری بر روی خواب، فعالیت‌های فیزیکی و کیفیت زندگی”، کارکنان را در اداره‌هایی با پنجره و بدون پنجره مقایسه کردند:
ایوی چوانگ یکی از کاندیداهای دکترای دانشکده علوم اعصاب دانشگاه نورث وسترن گفت: “میزان تأثیر قرارگرفتن در معرض نور روی کارکنان اداره قابل‌توجه است. کیفیت زندگی و خواب کارکنان شیفت روز دفتر کار، با در معرض نور قرار گرفتن و نور بیشتر در دفاتر فعلی ارتقا یافته است که می‌تواند در طراحی دفاتر اداری آینده مورداستفاده قرار گیرد.”
افزایش نور طبیعی همچنین موجب ظهور گیاهان اداری می‌شود، که ثابت‌شده موجب کاهش استرس اداری و افزایش بهره‌وری می‌شوند.
به دنبال نور طبیعی بروید
همان‌طور که در حال مشاهده و ارزیابی فضای اداری خود هستید، از میزان دریافت نور اداره یادداشت‌برداری کنید و اینکه آیا راهی برای افزایش یا استفاده بهینه از نور وجود دارد یا خیر. شما می‌توانید جای میزها را تغییر دهید تا به مقدار کافی نور دریافت کنید. اگر مجبورید در مکان بدون پنجره کارکنید یا اینکه اداره، نور کمی دریافت می‌کند، راه‌های دیگری هم برای افزایش میزان آن وجود دارد. نور مصنوعی بهترین دوست جدید شما است. اگر می‌خواهید نور طبیعی را شبیه‌سازی کنید، از لامپ‌های طیفی استفاده کنید تا نور را نرم و گرم نگه دارد. چراغ نورافکن هم انتخاب خوبی است.
استفاده از عناصر طبیعی برای تزئین دفتر نیز می‌تواند کمبود نور طبیعی را جبران کند. گیاهانی مانند سرخس یا گیاه عنکبوت، نور کم را تحمل می‌کنند و لذا می‌توانند انتخاب‌های ایده آلی باشند. شما همچنین می‌توانید از مبلمان بازتاب دهند نور استفاده کنید که به بازتاب نور کمک کرده و احساسی روشن و سبک و هوا مانند بسازند.
آیا رئیس اداره با شما بنشیند یا جدا باشد؟
در اداره‌ای که نگارنده در آن کار می‌کند، رئیس ما در کنار ما و در یک طرح فضای باز اداری می‌نشیند که یعنی می‌تواند هر چه ما می‌گوییم بشنود و هر کاری انجام میدهیم ببیند. ممکن است فکر کنید که این موقعیتی ترسناک است و ما در سکوت مطلق می‌نشینیم و در مورد هیچ موضوع غیر مرتبط باکار از ترس اینکه مچمان گرفته شود، حرف نمی‌زنیم، اما این حقیقت ندارد. ما هنوز در مورد آخر هفته‌ها و آخرین قسمت نمایش Reality (واقعی، مستند) تلویزیون صحبت می‌کنیم. ما هنوز هم آخرین ویدئوهایی را که مانند ویروس پخش می‌شوند باهم به اشتراک می‌گذاریم و هنوز هم گاه‌وبیگاه شوخی می‌کنیم.
ببینید، رئیس من (نگارنده) معتقد است که کارکنانِ خوشحال، کارکنان پربازده هستند. او مکان کاریِ باز و صمیمانه ایجاد کرده است. مکانی که همه ما در آن احساس راحتی کنیم و بتوانیم به‌آسانی با یکدیگر در مورد پروژه‌های موجود و مفاهیم جدید صحبت کرده و ارتباط برقرار کنیم. توضیح بیشتر اینکه ما از رئیسمان نمی‌ترسیم. ما ترسی از مطرح کردن مشکلات کاری با او نداریم و این مشکلات فوراً و بدون تأخیر شناسایی و حل می‌شوند.
البته، مانند هر موضوع دیگری در زندگی، معایب و کاستی‌هایی هم وجود دارند. رئیس ما تأیید کرده که ما گاهی اوقات به‌راحتی حواسش را پرت می‌کنیم و او خیلی راحت درگیرِ وظایف و تسک هایی می‌شود که نیازی نیست جزئی از آن‌ها باشد، فقط به‌خاطر اینکه که او می‌تواند بحث ما در مورد آن مسائل را بشنود. همچنین اگر لازم به صحبت خصوصی با رئیس باشد، برای مابقی کارکنان واضح است که آنچه ما انجام میدهیم منجر به گمانه‌زنی و شایعه خواهد شد.
