چگونه مدیریت پروژه می‌تواند بر عدم قطعیت بر گزیت غلبه کند (بخش اول)
مدیر مشاوران P2 ، یعنی Adam Repley و دکتر Ray Nulty بنیان‌گذار شرکای بر گزیت در مورد تحقیقات و مصیبت‌های بر گزیت و اینکه مدیریت پروژه چگونه می‌تواند جلوی اتلاف وقت را بگیرد، بحث می‌کنند.
در بریتانیا عدم قطعیت در همه‌جا وجود دارد و نظم روز است. از زمانی که رفراندوم خروج بریتانیا در ۲۳ ژوئن برگزار شد، دنیای کسب‌وکار در مورد اینکه پیامدهای این خروج چه خواهد بود گیج بوده است. البته همیشه گیجی هم نبوده است- در آغاز بیشتر شبیه یک فلج بود. هیچ‌کس نمی‌داند که دولت در مورد بر گزیت چه‌کار انجام می‌داد، رقبایشان چه انجام می‌دادند، یا اینکه کار کمی انجام داده‌اند یا اصلاً کاری انجام نداده‌اند.
دولت بریتانیا بدون در نظر گرفتن دیدگاه و درک اثرات و پیچیدگی آن به روند بر گزیت واردشده است. علاوه بر این بریتانیا به خواسته‌های چالش‌برانگیز جدول زمانی دوساله ماده ۵۰ گروگان گرفته‌شده است. رگلاتورها در سراسر اروپا به شرکت‌ها می‌گویند که آماده برنامه احتمالی برای اینکه پیمانی با اتحادیه اروپا نداشته باشند یا خروج سختی به علت مشکلات سیاسی مرتبط با فرآیند مذاکره داشته باشند، آماده کنند.
امروز با توجه به گذر سریع زمان و نزدیک شدن به پایان مهلت زمانی خروج واقعی بریتانیا از اتحادیه اروپا در مارس سال ۲۰۱۹، سازمان‌های کمی قدم‌های صحیح برای اینکه این خروج به نفعشان باشد، برداشته‌اند. صرف‌نظر از دیدگاه‌های سیاسی در مورد بر گزیت، این اتفاق می‌افتد و سازمان‌ها باید آماده باشند. این (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) آسان نخواهد بود. کشور ما در اول ژانویه سال ۱۹۷۳ به EEC پیوست- همان‌طور که در آن زمان بود. از آن زمان سال‌ها و سال‌ها تلاش برای هماهنگ کردن استانداردها، ایجاد چهارچوب نظارتی، ادغام بازارها و ایجاد زنجیره تأمین مرزی بین مرزها صورت گرفته است و اکنون ممکن است برای باز کردن آن به همان میزان زمان نیاز داشته باشیم. اکنون ما باید یک سوپ نودل واقعی از قوانین، موافقت‌نامه‌های تجاری، موافقت‌نامه‌های انطباق و استانداردهای مالی درست کنیم.
اول‌ازهمه، مفید است تا طرح کلی برخی از چالش‌هایی را که برای شرکت‌ها پس از ترک اتحادیه اروپا پیش می‌آید، داشته باشیم. البته این مورد نیز می‌تواند به عوامل مختلفی مانند بخشی که کسب‌وکار در آن قرار دارد، چقدر بودجه برای ارائه ممکن است داشته باشند، چقدر به تجارت بین‌المللی اتکا دارند و منبع نیروی کار آن‌ها از کجاست. برخی از مهم‌ترین چالش‌ها عبارت‌اند از:
زنجیره‌های تأمین:
فرضیه اتحادیه اروپا این است که ما قادریم به توافقنامه‌های تجاری که اجازه گردش نیروی کار، کالاها، خدمات و سرمایه را می‌دهد، وابسته باشیم. عدم قطعیتِ این موقعیت کمک‌کننده نیست- باوجود برخی از امتیازات بالقوه در زمان‌بندی پیشنهادشده توسط دولت انگلیس، ما هنوز هیچ شفافیتی در مورد اینکه چه اتفاقی برای اتحادیه گمرکی خواهد افتاد نداریم، اینکه برگزینی سخت خواهیم داشت یا برگزینی نرم و راحت. اما آن عدم قطعیت به این معنی نیست که شرکت‌ها باید سرشان را در شن فروببرند. کاری که باید انجام دهند این است که برای زمانی که این سناریوها خیلی متفاوت شدند، برنامه‌ریزی داشته باشند. این مشکل به شکلی است که یا بر سر چیزی توافق نمی‌شود یا بر سر همه‌چیز توافق می‌شود.
چهارچوب‌های نظارتی:
دوباره می‌گوییم ما در مورد اینکه چشم‌انداز نظارتی پسا بر گزیت به چه شکل خواهد بود، هیچ ایده‌ای نداریم. تصور می‌شود- در دنیای مالی- FCA و PRA بسیاری از مقرراتی که در اتحادیه اروپا وجود ندارد اتخاذ می‌کنند. اما این امتیاز، دادنی نیست. هنوز هم نگرانی‌هایی وجود دارد که ناظران بریتانیا ممکن است نظارت‌های آینده را افزایش دهند و نگرانی‌هایی هم مبنی بر عدم وجود نظارت پارلمانی بر ناظران وجود دارد. درهرحال با توجه به میزان مقرراتی که شرکت‌های مالی با آن روبرو می‌شوند، حتی فکر و تصورِ نظارت‌های بیشتر هم عرق سرد بر پیشانی مؤسسات می‌نشاند. بر کسی پوشیده نیست که تعداد زیادی از شرکت‌های مالی، امکانِ تغییر مکان بخش مرکزی شرکت‌های خود را به خارج از لندن و به شهر اتحادیه اروپا پسند تری مانند فرانکفورت یا پاریس بررسی می‌کنند. دوباره می‌گوییم، نظارت در پسابرجام ملاحظاتی است برای هر کسب‌وکار در هر صنعتِ قابل تنظیمی و شرکت‌ها باید برای سناریوهای مختلف برنامه داشته باشند.
ادامه مقاله را از لینک زیر دنبال کنید:
چگونه مدیریت پروژه می‌تواند بر عدم قطعیت بر گزیت غلبه کند (بخش دوم)
