شاید حالتان بهتر شود وقتی ببینید که هرچقدر هم از رئیستان متنفر باشید، مثل رئیس موسیخیِ دیلبرت نیست. البته این شوخی دربارۀ تمام رئیس‌ها صادق نیست. رئیس‌های زیادی هستند که فقط اسم رئیس دارند اما رابطه‌شان با کارکنانشان مثل یک رهبر و دوست است. خب چپ‌چپ نگاه نکنید! قبول! چنین رئیس‌هایی کم‌تعدادند… اما ناممکن نیستند. حالا ببینیم رئیس دیلبرت با بعضی از رئیس‌ها چه شباهتی دارد! اما صداقت دیلبرت و خط دید را دربارۀ برخی رئیس‌ها به همه تعمیم ندهیم.
دیلبرت و رئیس موسیخی‌اش را بشناسید
دیلبرت یک شخصیت خیالی و قهرمان داستان‌های مجموعه‌کاریکاتورهای دیلبرت است. او کارمندی است که به دلیل یک بیماری نادر، توانایی فوق‌العاده‌ای در کارهای مکانیکی و الکترونیکی دارد اما مهارت‌های اجتماعی‌اش ضعیف است. دیلبرت دانش‌آموختۀ دانشگاه MIT در رشتۀ مهندسی برق است. هرچند ایده‌هایش معمولاً معقول و انقلابی است، چون قدرت ندارد، معمولاً کسی به ایده‌هایش توجه نمی‌کند. نالایقی و بدسگالی همکارانش (خصوصاً رئیس موسیخی) به‌شدت آزارش می‌دهد و معمولاً مورد تمسخر قرار می‌گیرد.
اسکات آدامز، خالق این مجموعه که ۱۶ سال از زندگی‌اش را با مهندس‌ها سپری کرده، در مصاحبه‌ای اذعان می‌کند که شخصیت دیلبرت را از کسی که واقعاً می‌شناخته الهام گرفته است.
دیلبرت با حیوان‌های خانگی‌اش، داگ‌بِرت، سگی که معمولاً سنگ‌صبور اوست، رَت‌برت، موش آزمایشگاهی‌ای که از آزمایشگاه فرار کرده و به دیلبرت پناه برده و سه دایناسور با نام‌های باب و رکس و داون، در حومۀ شهری در آمریکا زندگی می‌کنند. همکاران او آلیس و والی و آسوک هستند و یک رئیس موسیخی دارد که دیلبرت به‌شدت از او بیزار و فراری است و به دلایل مشخصی به او چندان وفادار نیست.
آدامز در کاریکاتورهایش بسیاری از مشکلات شرکت‌ها و کارکنانشان را در قالب طنز مطرح می‌کند. رئیس موسیخی مدیر میانی نادانی است که اولین‌بار در ۱۹۸۹ در مرکز مجموعۀ کاریکاتورهای دیلبرت قرار می‌گیرد. این شخصیت نماد رئیس‌هایی است که کارکنان آن‌ها را به وقت‌تلفی، ذهنیت جاهلانه و منطق تسلسلی و منفعت‌طلبی می‌شناسند.
در ادامه چندی از کاریکاتورهای دیلبرت را دربارۀ رئیسش مشاهده کنید.
