مدیران زیادی هستند که نمی‌توانند بخوابند. ذهنشان ناآرام است و به کوه وظایفی که در اداره پیش رو دارند فکر می‌کنند. برخی زمان شام با ایمیل‌های کاری از شام خوردن دست می‌کشند. خانوادۀ برخی مدیران و افراد پرمشغله شکایت می‌کنند که انگار هیچ‌گاه کارشان تمام نمی‌شود.
کارکنان بسیاری هستند که نمی‌توانند در آخر روز کاری، دست از کار بکشند یا ذهنشان را از کار آزاد کنند. طبق یک تحقیق هفت‌ساله دربارۀ عملکرد کارکنان، ناتوانی در تفکیک زمان کاری از زمان شخصی جزء ۱۰ عامل استرس‌آوری است که افراد به‌موجب آن کارآیی کمتری در کنترل امور می‌یابند. البته فناوری، که با قرار دادن محل‌کارمان در صفحه‌های لمسی‌مان، هم دسترسی را آسان کرده و هم کار را به ما در ساعات شخصی تحمیل کرده، در بدتر کردن این مشکل بی‌تقصیر نبوده است.
اما چطور می‌توانیم کار را در محل‌کار بگذاریم و زندگی‌مان را در منزل مطلوب‌تر و کم‌استرس‌تر کنیم؟
در برخی از مشاوره‌ها با مدیران ارشد، آن‌ها را تشویق می‌کنند که از یک روتین آخر روز استفاده کنند تا بتوانند مابین دو دنیای کار و زندگیِ شخصی یک مرز روانی ایجاد کنند. ۵ راهبرد زیر با ۲۶ مدیر امتحان شده است؛ به‌کارگیری این راهبردها تعداد مدیران توانمند در تفکیک کار از ساعات شخصی را از ۴۰ درصد به ۶۸ درصد افزایش داده است.
قبل از خروج از اداره یک وظیفۀ کوچک دیگر انجام بدهید
مثل یک تماس تلفنی، امضای چیزی یا پاسخ به ایمیلی. به‌این‌ترتیب روزتان را با حس مثبتی که از تکمیل کار خبر می‌دهد به‌پایان می‌برید. اینکه بدانید تصمیم دارید خودتان را به انجام کاری وادارید ولی اکنون یک بخش کوچک از آن را انجام می‌دهید و صبح روز بعد ادامه‌اش می‌دهید حس خوبی القا می‌کند. در تحقیقی که ترزا امبایل و استیون کرَمِر، مؤلفان کتاب «اصل پیشبرد»، انجام داده‌اند، متوجه شده‌اند که حس «موفقیت‌های کوچک» حال شما را بهتر می‌کند.
یک لیست بکن‌ها (To do list) تهیه کنید
وظایفی را که باید تکمیل شوند یا به‌صورت دیجیتالی یا روی کاغذ بنویسید؛ بهتر است که به‌ترتیبِ اهمیت نوشته شوند. نوشتن این لیست یکی از سه مهارت مؤثر در بهبود عملکرد و کنترل موفقیت‌آمیز استرس است.
محل کارتان را مرتب کنید
سازمان‌دهی امور قبل از دست کشیدن از کار به شما کمک می‌کند که برای صبح روز بعد سرزنده‌تر باشید. در همان تحقیق ثابت شده که اگر مدیران و غیرمدیران میزکارشان را به‌‌هم‌ریخته ترک کنند، استرس و تنش روز قبلی‌شان صبح روز بعد تکرار می‌شود. بنابراین شاید این ایده که داشتن یک میز تمیز نشانِ داشتن یک ذهن سرزنده است درست باشد.
کار به‌خصوصی را، به‌عنوان نماد پایان کار، تعیین کنید
کاری که مثل یک دستور صریح می‌ماند و برای شما نماد اتمام فکر کردن دربارۀ امور کاری است؛ مثلاً قفل کردن در اداره، خاموش کردن نمایشگر رایانه یا تلفن زدن به منزل. استفادۀ مداوم از این نشان‌های معین به شما کمک می‌کند که احساسات خود را کنترل کنید و وضعیت روانی خود را بهتر کنید؛ درست مثل این می‌ماند که زمان خروجتان را در یک برگۀ زمانی ثبت می‌کنید. تحقیقات مؤکدِ قدرتِ این مراسم و روتین‌هاست.
عصر را با یک حس مثبت شروع کنید
به‌جای احوالپرسی از دوستان و اعضای خانواده با عبارات متداولی چون «خوبی؟ چه خبر؟» سعی کنید سر صحبت را دربارۀ تجربیات منفی کار یا استرس درس و کلاس با اعضای خانواده باز کنید. دربارۀ مشکلات صحبت کنید. بپرسید که در روز چه اتفاقات خوب یا هیجان‌انگیزی برای آن‌ها افتاده و با آن‌ها دراین‌باره مکالمه کنید. اگر کسی از شما دربارۀ روزتان پرسید از توضیحات طولانی اجتناب کنید، مگر اینکه مطمئن باشید به رفع یک نگرانی کمکی می‌شود.
این راهبرد پنج‌مرحله‌ای به کمترین زمان و تلاش نیاز دارد؛ روزانه بین ۱۰ تا ۱۵ دقیقه زمان می‌گیرد. شاید برخی از این راهنمایی‌ها و تکنیک‌ها به‌نظر جدید برسند، اما وقتی به‌ترتیب و با همدیگر به‌کار برده می‌شوند، جداً حس استرس را کاهش می‌دهند و بین کار و زندگی توازن ایجاد می‌کنند.
منبع: Harvard Business Interview
اما فقط ۲۰ دقیقه در روز چطور می‌تواند زندگی یک مدیر پرمشغله را تغییر بدهد؟ در خط دید بخوانید.
