مدیران پروژه! استرس چاشنی کار شماست؛ از آن خوب استفاده کنید!
«استرس مثل ادویه است، یک مقدارش مزۀ غذا را خوب می‌کند؛ مقدار کمش غذا را بیمزه می‌کند و زیادش ممکن است خفته‌تان کند.» Donald Tubesing
کمی استرس برای شما خوب است. به شما کمک می‌کند که عملکرد و بهره‌وری‌تان را بهتر کنید. مثلاً مطالعه برای یک امتحان یا تمرین برای دوی ۵ کیلومتر را درنظر بگیرید. این استرس‌ها خوب‌اند؛ با این مقدار استرس خودتان را به‌سمت یک هدف دست‌یافتنی اما دشوار هول می‌دهید. فرض کنید که می‌خواهید به یک کمیتۀ راهبری یا مدیران اجرایی‌تان ارائه بدهید. شاید برای ارائه به چنین افراد مهمی کمی عصبانی و مضطرب شوید. خوشبختانه این استرس به شما کمک می‌کند که بهترین ارائۀ خود را آماده کنید. استرس سازنده یا Eustress به این معناست که استرس موجب بهره‌وری بیشتر شما می‌شود. استرس سازنده درواقع به‌معنای استرس خوب است.
در گفتاورد فوق، استرس سازنده مثل ادویۀ کافی می‌ماند. اگر مقدارش کافی باشد به ارتقا و پیشرفت کمک می‌کند و اگر زیاد باشد شما را ازهم می‌پاشد. استرس مخرب یا Distress اثر منفی دارد و بازدهی ایجاد نمی‌کند. Distress مخرب و انگیزه‌زداست. موجب رنج می‌شود.
اگر فقط ۵ دقیقه برای آماده کردن ارائۀ پروژه به کمیتۀ راهبردی وقت داشته باشید، دچار استرس منفی می‌شوید. اگر ۵ روز وقت برای آمادگی داشتید، شاید یک روز یا قبل از ارائه دست‌به‌کار نمی‌شدید. این استرس ممکن است برای شما مناسب باشد. اما شب قبل از ارائه شروع نکنید. هرچند سطح استرس را بالا برود، ممکن است تأثیر مخرب یا مثبتی داشته باشد.
اگر این استعاره را که استرس همچون ادویه است باور کنید، فرض کنید غذایتان را با فلفل چیلی سفارش می‌دهید. درست کنار شما یک هم‌تیمی نشسته است و می‌گوید: «فلفل‌ها را کنار خودت بگذار؛ دوست ندارم آن‌ها را نزدیک بشقابم ببینم.» برای همین نمی‌توانید هردو از یک دیس غذا بخورید.
اگر استرس ادویه‌ای است که باید برای طعم‌دار کردن غذا به‌میزان کافی به‌کار بگیریم، پس نباید فراموش کنیم که هرکسی نمی‌تواند یک‌میزان استرس را تحمل کند. بعضی‌ها عاشق استرس‌اند و پیش می‌رانند و آن را می‌چشند. می‌گویند تحت فشار بسیار بهتر کار می‌کنند. بعضی هم، دو ماه قبل از موعد تحویل از آن مطلع باشند، بازهم از استرس خوابشان نمی‌برد.
استرس منفی شما ممکن است استرس سازندۀ شخص دیگری باشد و برعکس آن. درست مثل فلفل، ظرفیت تحمل هر کسی فرق دارد.
چالش شما به‌عنوان یک رهبر این است که چگونه از استرس به‌طور مؤثری استفاده کنید. ابتدا لازم است که میزان تحمل تیمتان برای استرس را بررسی کنید، سپس باید سطح تحمل اعضای تیمتان را دریابید. بعدازآن باید راه‌هایی برای ایجاد استرس به‌میزان کافی بیابید. باید استرس‌خواهان را کنترل کنید و به استرس‌گریزان بیاموزید که تحمل استرسشان را بالا ببرند.
با تشخیص رفتارهای استرسی مناسب و پاداش دادن به آن می‌توانید چنین کنید. استرس‌خواهان را ترغیب کنید که سریع‌تر به موعدهای تحویل برسند و جلوی تقلاهای لحظه‌آخری آن‌ها را بگیرید. وقتی یک استرس‌خواه بلوف می‌زند که تمام شب را بیدار مانده تا به یک موعد تحویل ازپیش‌برنامه‌ریزی‌شده برسد، به آن‌ها یادآوری کنید که نه‌تنها این کار لزومی ندارد، بلکه پروژه را درخطر می‌اندازد.
وقتی اعضای استرس‌گریز تیمتان از یک موعد تحویل نزدیک ابراز نگرانی می‌کنند، محکم بایستید و آن‌ها را تشویق کنید که به موعد تحویل برسند. پشتیبانی خودتان را نشان بدهید و نشان بدهید که قادر به این کار هستند.
این کار با چند تکرار تنظیم می‌شود. تا جایی که یک روز می‌بینید همه شما دارید از یک دیس غذا می‌خورید.
با آرزوی استرس سازنده برای شما!
